پیمان نمامیان؛ مهدی شهبازی؛ امید قنبری
چکیده
بهرغم دههها تلاشها از سوی جامعه بینالمللی در قبال تروریسم بهویژه پس از حوادث تروریستیِ 11 سپتامبر 2001 و با گذشت دو دهه از آن، اما توفیقی در نیل به سرکوب آن نیافت. این در حالی است که تروریسم بهطور ...
بیشتر
بهرغم دههها تلاشها از سوی جامعه بینالمللی در قبال تروریسم بهویژه پس از حوادث تروریستیِ 11 سپتامبر 2001 و با گذشت دو دهه از آن، اما توفیقی در نیل به سرکوب آن نیافت. این در حالی است که تروریسم بهطور فزایندهای ضمن بسط و توسعه، با شدت، موجبات نقض صلح و امنیت بینالمللی فراهم آورده است. آنچه جامعه بینالمللی در عصر حاضر از طریق ارتکاب جرایم تروریستی دچار تشکیک و چالش شده است، فقد تعریفی متناسب و جهانی در شناسایی کلیه ابعاد و ظواهر این پدیده است که بهدلایلی نظیر پایبندی دولتها به دیدگاه ملی خود در مورد تروریسم بهعنوان جنایت سازمانیافته، ابهام در تعریف، تفکیک میان مبارزات مشروع و آزادیبخش و توسل به تروریسم و امکان سوءاستفاده از حق دفاع مشروع، موجبات آن را فراهم کرده است. بههر روی، کنوانسیونهای بینالمللی و حتی منطقهای ضدتروریسم علیرغم ارائه مصادیق متعددی از جرایم تروریستی، تاکنون نسبت به تعریفی واحد و جامع نسبت به تروریسم اقدام نکردهاند؛ در حالی که میتوان راجعبه جنگ و تعریف آن در کنوانسیونهای چهارگانه ژنو اشاره کرد. افزون بر این، عدم وجود تعریفِ تروریسم را میتوان در نبود وضوح ساختار و چارچوب عمل در نیل به اجماع میان دولتها و سازمانهای بینالمللی جستجو کرد که وفق همین امر، تعریف و تصویب جهانی مشترک از تروریسم میتواند مقابله با تروریسم را بهطور اساسی تسهیل و فرایند پاسخگذاری را اثرگذار کند.