سید علی حسینی آزاد؛ مجید زحمتکش؛ سلمان رحیمی
چکیده
سلب مالکیتی که بطور غیرمستقیم، به تدریج و در طول زمان انجام میگیرد و در نهایت به محرومیت مالک از حقوق مالکانۀ وی میانجامد را اصطلاحاً سلب مالکیت خزنده گویند. این نوع سلب مالکیت از مجموعهای از اعمال ...
بیشتر
سلب مالکیتی که بطور غیرمستقیم، به تدریج و در طول زمان انجام میگیرد و در نهایت به محرومیت مالک از حقوق مالکانۀ وی میانجامد را اصطلاحاً سلب مالکیت خزنده گویند. این نوع سلب مالکیت از مجموعهای از اعمال و رفتارهای دولت میزبان شکل میگیرد که هیچکدام از آنها به تنهایی نشانی از سلب مالکیت و نظیر آن ندارد، اما نتیجۀ مجموع آنها محرومیت سرمایهگذار خارجی از حقوق مالکانه است. از این جهت، این نوع سلب مالکیت به سختی قابل پیشبینی و قابل احراز بوده و درنتیجه، حمایت از سرمایهگذاری خارجی در برابر صور احتمالی آن نیز به سختی میسر است. این مقاله سعی در بررسی جایگاه سلب مالکیت خزنده در رویۀ داوری بینالمللی و یافتن پاسخی برای این سؤال دارد که رویۀ داوری بینالمللی چه معیارها و ضوابطی را برای شناسایی این نوع سلب مالکیت ثبت کرده است. در عین حال باید دید چگونه میتوان از سرمایهگذاری خارجی در برابر سلب مالکیت خزنده حمایت کرد. در نهایت ملاحظه میگردد که رویۀ داوری سرمایهگذاری معیارها و ضوابط مشخصی را برای احراز و شناسایی سلب مالکیت خزنده ایجاد کرده و در کنار آن، حقوق بینالملل سرمایهگذاری نیز دارای بستر و ظرفیتهای فراوان برای ارائۀ راهکارهای حمایتی در برابر این نوع سلب مالکیت است.