سید محمد فرخ رضا شفیعی؛ سلمان کونانی؛ سمیرا گل خندان
چکیده
نگاهی گذرا به اسناد تقنینی ایران در حوزه‌ی سلامت، گویای آن است که؛ با وجود اساسی سازی حق بر سلامت، ملزومات نظری و عملی صیانت ازحق برسلامت، ازجامعیت لازم برخوردار نمی‌باشد و به لحاظ چالش‌هایی نظیر؛ ...
بیشتر
نگاهی گذرا به اسناد تقنینی ایران در حوزه‌ی سلامت، گویای آن است که؛ با وجود اساسی سازی حق بر سلامت، ملزومات نظری و عملی صیانت ازحق برسلامت، ازجامعیت لازم برخوردار نمی‌باشد و به لحاظ چالش‌هایی نظیر؛ چگونگی احراز رابطه علیّت، بازدارندگی یا عدم بازدارندگی نظام پاسخ‌دهی و کیفیت نقش‌آفرینی دولت و جامعه‌ی مدنی، ساختار سیاست‌جناییِ اتخاذی در مواجهه با بیماری واگیردار کووید -19، بحران زده و کارآیی لازم برای پیشگیری از تعرض به‌حق بر سلامت و نیز مهار گونه‌های جدید و جهش یافته ویروس کرونا را ندارد. لذا در این مقاله با هدف؛ شناخت ماهیت این حمایت در سیاست جنایی ایران به‌صورت تحلیلی –توصیفی، تلاش شده به بررسی این موضوع ذیل سه مبحث: سیاست‌های کیفری، سیاست‌های پیش‌گیرانه ؛ مبتنی بر مداخله دولت –جامعه مدنی و بازنمایی کاستی‌ها و آسیب‌های هریک از دو سیاست مزبور پرداخته شود. نتیجه تحقیق حاکی از آن است که راه حل خروج از بحران، صورت بندی ِسیاست‌جنایی هدف‌مند، مشروع و عاری از مشروعیت بخشی مدل اقتدارگرای فراگیر سیاست جنایی با برخورداری همزمان و متوازن از تدابیر کیفری و غیر کیفری و نهایتاً اتخاذ یک سیاست جنایی مشارکتی(مبتنی بر قدرت متوازن مردم و نهادهای دولتی) در حمایت از حق بر سلامت می‌باشد.
