@article { author = {Safaei Moafi, Sayyed Hussein and Rostami Chelkasari, Ebadollah}, title = {The role of the injunctions in compensating damages by studying the law of England and Iran}, journal = {Culmination of Law}, volume = {8}, number = {4}, pages = {313-341}, year = {2023}, publisher = {دادسرای عمومی و انقلاب تهران}, issn = {2717- 4360}, eissn = {2717- 4360}, doi = {10.22034/thdad.2023.541198.1992}, abstract = {An injunction, as a remedy in tort law, is a court order prohibiting a person from doing something or requiring a person to do something. Given the wide range of subjects of these orders, this article examines what tests are established in English and Iranian law for its issuance and what obstacles can make the courts reluctant in issuing an injunction? injunctions may be issued before the final judgment as a temporary remedy or in the final judgment as permanent remedy. This article shows that, in general, injunctions in both legal systems is absolutely based on the discretion of the court, and whenever the court finds that the best remedy is the injunction, and damages cannot adequately compensate the victim’s losses, it issues the injunction. Accordingly, if the court finds that the issuance of an injunction violates the liberty of persons or inflicts unjust losses on the defendant, it refuses to issue the injunction and award damages instead of an injunction. But in English law, the loss of public resources cannot override the victim’s right to the injunction. Whereas the public interest in Iranian law have been considered by lawmakers and can be an obstacle to the issuance of an injunction.}, keywords = {Compensation,Discretion,injunction,interim injunction,Tort Law}, title_fa = {نقش دستور قضایی در جبران خسارات با مطالعۀ حقوق انگلستان و ایران}, abstract_fa = {دستور قضایی، بعنوان شیوۀ جبران خسارات، عبارت از دستور دادگاه به زیان‌رسان است تا جهت جبران خسارت زیاندیده، امری را انجام داده یا از ارتکاب عملی خودداری کند. اما با توجه به گستردگی دامنۀ موضوعی این دستورها، در دو نظام حقوقی انگلستان و ایران، چه ضوابطی را برای صدور آن وضع کرده‌اند و چه موانعی دادگاه‌ها را در صدور دستور قضایی می‌تواند بی‌میل سازد؟ دستورهای قضایی ممکن است، پیش از صدور حکم نهایی، بعنوان شیوۀ جبرانی موقت صادر شده یا در حکم نهایی جهت جبران دائمی خسارت حکم شوند. در این مقاله نشان داده خواهد شد، بطور کلی، دستور قضایی در هر دو نظام حقوقی، مبتنی بر صلاحدید دادگاه بوده و هرگاه دادگاه دریابد که بهترین شیوۀ جبران خسارت قهری، دستور قضایی است و جبران مالی نمی‌تواند خسارات زیان‌دیده را بطور مساعدی جبران کند، دستور قضایی را صادر خواهد کرد. بر همین مبنا، چنانچه دادگاه تشخیص دهد، صدور دستور قضایی سبب نقض آزادی‌ اشخاص می‌شود یا زیان‌های ناعادلانه‌ای برای خوانده بوجود می‌آورد، از صدور آن خودداری کرده و بجای آن حکم به جبران مالی زیان خواهد داد. در حقوق انگلستان، اتلاف منابع عمومی نمی‌تواند بر حق جبران خسارت زیان‌دیده از طریق دستور دادگاه غالب آید، در حالیکه منافع عمومی در حقوق ایران مدنظر قانونگذاران قرار گرفته است و می‌تواند مانعی برای صدور دستور قضایی باشد.}, keywords_fa = {جبران خسارت,دستور قضایی,دستور موقت,صلاحدید,مسئولیت مدنی}, url = {https://www.thdad.ir/article_703249.html}, eprint = {https://www.thdad.ir/article_703249_3fb6b00e4ad0b6a754866c25474a5b60.pdf} }