سید محمد مهدی غمامی
چکیده
هر زمان که نظم عمومی یک دولت به جهت اختلال در امنیت، بهداشت و ارایه خدمات عمومی با مخاطره کلی مواجه شود، دولتها از ابزارهایی برای پیشگیری، مدیریت، کاهش و جبران خسارات وارده استفاده میکنند که این ابزارها ...
بیشتر
هر زمان که نظم عمومی یک دولت به جهت اختلال در امنیت، بهداشت و ارایه خدمات عمومی با مخاطره کلی مواجه شود، دولتها از ابزارهایی برای پیشگیری، مدیریت، کاهش و جبران خسارات وارده استفاده میکنند که این ابزارها تحت رژیم وضعیت اضطراری (استثنائی) در سطوح مختلف اعمال میشود. از نمونههای فراگیر اعمال این رژیم حقوقی به اواخر سال 2019 و به جهت شیوع بیماری کوید 19-موسوم به کرونا ویروس برمیگردد. مطابق الگوهای متنوعی که از اِعمال این شرایط وجود دارد ملاحظات متعدد حقوقی از جمله حاکمیت قانون، اصل تناسب، اثربخشی و ... از لحظه ایجاد و اعمال محدودیتها تا زمان مدیریت و رفع بحران وجود دارد. در این مقاله با توجه به ماهیت پاندومی بیماری کرونا و رفتارهای اجتماعی به این سوال پرداخته شده است که «کشورها برای مقابله با بحرانهای ناشی از عوامل مخاطرهآمیز مخل سلامت عمومی بویژه در خصوص بیماری کرونا در راستای برقراری وضعیتهای اضطراری، از کدام الگوها برای استقرار محدودیتها و مجازاتها استفاده کردهاند؟». نتایج این مقاله نشان میدهد که کشورها از سه الگوی محدودیت خفیف، متوسط و قوی بر اساس دو روش قانونگذاری خاص و یا تبعیت از الزامات عمومی استفاده کردهاند.