نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• نادر اسدی اوجاق ¹
• محمد حسنوند ²
• محمدمهدی شیرازی ³

¹ دانشجوی دکتری حقوق عمومی، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

² دانش آموخته دکتری حقوق عمومی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

³ کارشناسی ارشد حقوق بشر، گروه حقوق عمومی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

چکیده:
دستور موقت به مثابه دادرسی فوری و اقدامی احتیاطی و تابعی از دعوای اصلی است که در دو حوزه‌ی اداری و حقوقی به منزله‌ی تضمینی برای جلوگیری از تضییع احتمالی حقوق ذی‌نفع یا خواهان مورد شناسایی قرار گرفته است. لذا، به‌منظور شناسایی کاستی‌ها و برجسته‌سازی خلأهای موجود در الزامات مربوط به دو حوزه یاد شده، به بررسی و تحلیل مبانی، ارکان، آیین و فرآیند صدور و نهایتاً پیاده‌سازی «دستور موقت» پرداخته شد. این پژوهش در قالب توصیفی – تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش اساسی است که نهاد دستور موقت در دیوان عدالت اداری و محاکم حقوقی با چه مسائلی مواجه بوده؟‌ و از رهگذر این تأسیس حقوقی، حقوق مدعی یا ذی‌نفع تا چه میزان قابل تضمین است؟ در طی این پژوهش مشخص شد که نهاد «دستور موقت» در دو حوزه دادرسی اداری و حقوقی به‌عنوان ابزاری موثر در جهت جلوگیری از ورود خسارات جبران‌ناپذیر و غیرمتعارف برای خواهان تلقی شده که در صورت احراز جهات قانونی‌اش، امکان صدور آن که عموماً درصلاحدید قاضی رسیدگی کننده می‌باشد امکان پذیر است. علاوه بر آن، به‌دلیل خلأهای مربوط به این نهاد همچون؛ غیرقابل اعتراض بودن صدور یا لغو دستور موقت، ضعف در ضمانت اجرایی لازم برای پیاده‌سازی آن و غیره، احتمال تضییع حقوق مدعی یا ذی‌نفع را تقویت کرده است. نهایتاً در راستای برطرف شدن کاستی‌‌ها و آسیب‌های احصاء شده، پیشنهاداتی شناسایی و معرفی شدند.
کلیدواژگان: دادرسی فوری، دستور موقت، دادگاه‌های حقوقی، دیوان عدالت اداری، قانون آیین دادرسی، قانون تشکیلات.

کلیدواژه‌ها

• دادرسی فوری
• دستور موقت
• دادگاه‌های حقوقی
• دیوان عدالت اداری
• قانون آیین دادرسی

عنوان مقاله [English]

Preliminary injuction in admibistrative court of justice and civil courts; procedural and implementation challenges..

نویسندگان [English]

• Nader Asadi Ojagh ¹
• Mohammad Hasanvand ²
• Mohammad Mahdi Shirazi ³

¹ PhD student in Public Law, Department of Law, Faculty of Humanities, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

² PhD Graduate in Public Law from Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

³ Master of Human Rights, Department of Public Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran

چکیده [English]

Abstract
The Preliminary injuction is an urgent proceeding and a precautionary measure and a function of the main lawsuit, which has been recognized in both administrative and civil fields as a guarantee to prevent the possible violation of the rights of the beneficiary or the petitioner. Therefore, in order to identify the shortcomings and highlight the existing gaps in the requirements related to the two mentioned fields, the foundations, pillars, rituals and process of issuing and finally implementing the "temporary order" were investigated and analyzed. This research, in a descriptive-analytical format, seeks to answer this basic question: What issues did the institution of temporary injunction in the Administrative Court of Justice and legal courts face? Is it guaranteed? During this research, it was found that the institution of "temporary order" in both administrative and legal proceedings is considered as an effective tool in order to prevent irreparable and unusual damages for the petitioner, and if its legal requirements are met, it is possible to issue It is generally possible at the discretion of the trial judge. In addition, due to the gaps related to this institution such as; The incontestability of issuing or canceling a temporary order, the weakness of the executive guarantee necessary for its implementation, etc., has strengthened the possibility of violating the claimant's or beneficiary's rights. Finally, some suggestions were identified and introduced in order to eliminate the identified shortcomings and damages.

کلیدواژه‌ها [English]

• Keywords: speedy trial
• Preliminary injuction
• civil courts
• administrative court of justice
• Code of civil procedure